Słaby, nierówny i bez polotu, to moje pierwsze wrażenia po filmie. Próbuję teraz jeszcze raz odtworzyć z pamięci o czym był film „Poślizg” i mam problem. Czy był to film o uczuciu jakie narodziło się między młodym lekkoduchem i ustatkowaną pielęgniarką? Czy był to film o chłopaku, który z tragedii na drodze, wymyślił plan jak „wygrać” drugiemu facetowi żonę? Czy może był to film o kryzysie małżeńskim, w którym codzienność i szarą rutynę, żona postanowiła ubarwić romansem? W tym filmie było wszystkiego po trochu, przez co nie można było odnaleźć środka ciężkości. Wyraźnie jednak czuć w scenariuszu charakter pisma Skolimowskiego: młody chłopak, żyjący na kredyt, który mógł zapuścić korzenie, ustatkować się, ale nie chciał. Żyje na walizkach, jego pokój przypomina poczekalnię. Kilka przedmiotów pozostawionych przez zabieganych pasażerów: miś, aparat fotograficzny, jakieś lampy, fanty byłych dziewczyn. Postanawia zawalczyć o dziewczynę, ale musi przedostać się do świata dorosłych. Świata poukładanego, ustatkowanego, w którym hierarchię wartości dyktuje dobrobyt. Wymyśla przewrotny plan, postanawia zagrać vabank, ale nieczysto. Cel: odbić dziewczynę na dobry samochód.

Myślę, że byłoby nadużyciem imputowanie Skolimowskiemu próbę jakiejś kontynuacji przygód Andrzeja Leszczyca, ale ja wyraźnie czuję pióro Skolimowskiego. Niestety co do realizacji filmu, to wypada ona słabo. Wątki rozłożone nierówno, w drugiej połowie filmu nie ma śladu po Halinie, zaś akcja skupia się na szantażu. Na koniec moralizatorskie przesłanie. Raczej uznałbym ten film za odwaloną pracę domową, niż coś na czym można by zawiesić oko. W filmie obronili się: Polski Fiat 125p i Halina Golanko. Raczej nie polecam.