Pod tymi habitami nie rozpoznałam dwóch wspaniałych aktorek, muz Almodovara: Marisa Paredes y Carmen Maura. Po 35 latach reżimu generała Franco nawet zakonnice się wyzwoliły i wstąpiły w szeregi ruchu "movida" . Ale nie o to chodziło Almodovarowi. Poprzez absurdalne i groteskowe sceny Almodovar znowu stawia na pierwszym miejscu kobietę, tym razem pod postacią zakonnic. Bo czyż zakonnica nie jest kobietą tak jak ksiądz mężczyzną. Nie da się wyzbyć pragnień, zainteresowań, wyzbyć się kobiecej natury wstępując do klasztoru. "Nasze zakonnice" to kobiety wyzwolone, które zachowują pozory bogobojnego życia. Ćpają, kochają, kochają "inaczej", piszą poczytne książki pod pseudonimem, kłamią, szantażują, cierpią z miłości. A to wszystko okraszone świetną muzyką, bynajmniej nie kościelną. Almodovar łamie stereotypy, intryguje. Mnie zwaliło z nóg stwierdzenie matki przełożonej, że jesteśmy zbawieni dzięki grzesznicom. Ma to sens. Bo czy jest sens zbawiać ludzi, którzy są bez grzechu.Wszystkie jesteśmy grzesznicami hehehe.