atmosfera retro,film jest czarno-biały na szczescie bo to pasuje bardziej do jego klimatu,wojna w tle ale niepokazana dosłownie,dzieje sie gdzieś dalej.Paweł ma nature buntownika,jest zrezygnowany.Spotyka kobietę w restauracji z fordanserkami równie jak on zagubioną.Po latach podczas wizyty w pałacu ciotki spotyka ją ale juz jest żoną innego(dobra rola Holoubka -nieco humoru wnosi do tego raczej smutnego filmu kiedy na pytanie co robiłeś odpowiada- " bawiłem sie z kotkiem" hehe).Uczucie odżywa na nowo między glownymi bohaterami ale żadne nie wyznaje sobie tego wprost.Świetna gra aktorska-tu nie ma słabej roli.
Jest tu motyw ucieczki-doslowny w osobach męza Lidki i hrabiego Tolo,uciekają za granicę w obawie przed nowym porzadkiem w Polsce i druga forma ucieczki-przed bliskoscią z drugą osobą,miloscią,zaangażowaniem czyli historia Pawła i Lidki.

Retro bo po latach. Coś jak w "Pożegnaniach":) Pięknie to opisałaś (opisałeś). Z jednym się nie zgodzę; "bawiłem się z kotkiem"działa na mnie przygnebiająco. Dla mnie to bezsilność wobec Świata i jego przemijania. Też się bawię z kotkiem i potem idę się napić.

Ten film jest wyborny jak najlepsze wino , im starszy tym bardziej magiczny , tym bardziej go się ceni za klimat, wspaniałe dialogi i grę aktorów. To odtrutka na dzisiejsze bezwartościowe kino.

Dlatego co jakiś czas oglądam przynajmniej fragmenty. Chociaż niekoniecznie się po tym dobrze czuję. Takie poczucie przemijania nie jest pocieszające. Podobne odczucia mam przy filmie Valmont (1989). Też taki przygnębiający film, którego nie da się zapomnieć.