A mi ta "nuda" najbardziej sie podobala:)

dzyniu większość filmów azjatyckich ocenia na 1 z tego co zauważyłam, szczególnie tych, które są niby zawiłe :/

Zauwaz Baby Black:) ze wiekszosc "akcj" dziala sie przy tej ruchomej scenografii w jednym miejscu, taki styl z lat 60 tych , ale jaki klimat, teatralnie , niepokojaco pare chorych scen , dla wymagajacej publiki.

dokładnie, film bardziej bazował na klimacie i starym japońskim teatrze kabuki, trzeba to po prostu lubieć, rozumieć, bo akcja była bardzo stonowana, statyczna wręcz, co mogło dziwić i zawodzić widzów przyzwyczajonych do innych filmów Miikego, pełnych kakofonii dźwięków i litrów lejącej się krwi

No, tak mówiąc szczerze z teatru kabuki tu akurat niewiele, aktorzy o stonowanej charakteryzacji, brak posługaczy (ok, scena obrotowa jest wykorzystana). To bardziej wariacja, miks tego teatru z teatrem jak najbardziej współczesnym. P.S Śpiewu i tańca także brak.

Bo to nie kino amerykańskie dla nastolatków, tylko film dla koneserów i widzów obytych z ambitnym, artystycznym japońskim kinem grozy.

Zgadzam się, ten film to nuuuuużący gniot.