Pocałunek potępionych
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
Pomysł na film i cała idea były bardzo fajne ale sama realizacja niestety już nie jest taka fajna. Na plus na pewno soundtrack w tym genialny dark ambient w wykonaniu Demdike Stare! O dziwo twórcy mając do dyspozycji taką mroczną, wprost stworzoną do horrorów muzykę nie potrafili sworzyć naprawdę mrożących krew w żyłach momentów. Na plus również umieszczenie scen seksu które niestety okazują się raczej mało odważne, nakręcone bez pokazania zmysłowości, broni się tylko właściwie jedna scena seksu w saunie kolesia zamienionego w wampira ze złą siostrą wampirzycą, jest taka jak powinna być czyli cool. Film nie straszy a powinien, jest muzyka, są wampiry które starają się zwalczyć swój instynkt mordercy, jest zła, ponętna wampirzyca która daje się tym instynktom całkowicie ponieść. Niestety tylko teoretycznie brzmi to piękne bo w praktyce killsy są raczej kiepskie a postacie zmarnowane, najbardziej boli zmarnowanie postaci złej wampirzycy, ta postać miała potencjał tak samo jak wampirzy trójkąt. Fajna jest scena gdy wampirzyca zaczyna palić się na słońcu ale to za mało, liczyłem na większe uderzenie i jakiś mocniejszy finał. Szkoda ogromnego potencjału, niestety dam 4/10.
Kolejny seans i znów namysł. Wniosek - film nie jest taki zły jak wydawał się z początku a emocjonalne wywody po pierwszym kontakcie okazują się mocno na wyrost. Film nie straszy ale który horror straszy gdy ma się za sobą dziesiątki a może i setki innych straszydeł? Ważne że jest klimat i to taki fajny w stylu klasycznych filmów grozy. Po drugie takie kultowe filmy jak Nosferatu wampir Herzoga czy Zagadka nieśmiertelności Scotta również nigdy, przynajmniej mnie, nie straszyły ale miały ten gęsty klimat i to artystyczne zacięcie które wyróżniało je z setek bzdurnych, epatujących tylko przemocą horrorów. Kiss of the damned również należy do tego ekskluzywnego grona a więc zamiast takie produkcje karcić to lepiej docenić że w ogóle powstają. Ja doceniam i daję 7/10.
Jak dla mnie jeden z lepszych filmów o wampirach ostatnich 2 (?) dekad. Niby wszystko już było, ale ta wampirza dzikość jest przedstawiona fenomenalnie!
Mi się podobało to że pokazali jak wampiry starały się uciec przed swoją krwiożerczą naturą pijąc syntetyczną krew i polując na jakieś śmieszne sarenki. Mimi w rzeczywistości nie była ani dobra ani zła, ona reprezentowała to czym wampiry były naprawdę. Chciała tylko żeby inne wampiry w tym jej siostra Djuna przestały wreszcie uciekać przed swoją dziką naturą i wyrzekły się śmiesznej wampirzej moralności.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
