chyba nic mądrego dziś nie wymyślę, więc powiem krótko - niesamowity! „Pochowajcie mnie pod podłogą” to tak naprawdę opowieść o miłości. Miłości trudnej, wręcz patologicznej, zbyt zaborczej, ale przede wszystkim szczerej i naprawdę wielkiej. Miłości okazywanej czasem w niezwykle dziwny sposób, ale przecież zdolnej do naprawdę wielkich wyrzeczeń, To również opowieść o totalnej samotności. Film jest niesamowicie naładowany emocjonalnie, ukazując wszelkie patologie i absurdy życia codziennego, ale tak naprawdę tylko po to, aby pokazać, jak łatwo jest oceniać i patrzeć przez pryzmat złudnych pozorów. To opowieść o tym, jak samotność i nadmierna zaborczość, może okazać się początkiem prawdziwego szaleństwa i prostą drogą do samozniszczenia. Jestem pod wrażeniem...