Esej filmowy zawierający przemyślenia klasyka kina dotyczące natury pamięci, czasu i uczuć. Wyprawa w poszukiwaniu nowych środków filmowego wyrazu.

Pochwała miłości ma w sobie złożone, ukryte pod powierzchnią piękno i bogactwo, niespodzianki nagłych zmian dynamiki i dysonansowych harmonii. Z filmów, które Godard nakręcił w ostatnim dziesięcioleciu, Pochwała miłości spotkała się z najbardziej entuzjastycznym przyjęciem krytyki. Główny bohater, Edgar jest w jakimś stopniu odbiciem samego reżysera. Edgar to poważny, opryskliwy i mający skłonności do depresji trzydziestopięciolatek. Pracuje nad projektem filmu Pochwała miłości, w którym pragnie przedstawić cztery etapy miłosnego związku - spotkania, seksualnej fascynacji, separacji oraz powrotu i pogodzenia. Przez te cztery etapy przechodzą trzy pary - młoda, w średnim wieku i starsza (...). Pochwała miłości to najpiękniejszy film Godarda. Obrazy i dźwięk są zmontowane w sposób niezwykle złożony, co jednak nie zakłóca odbioru filmu. Został on stworzony tak, jak komponuje się muzykę. Fragmenty obrazów, zdań i dźwięków są traktowane niemal jak pojedyncze nuty - razem tworzą muzyczne frazy, czasem homofoniczne, czasem zaś rozchodzące się złożonym kontrapunktem.
"Filmcomment"
[opis dystrybutora]