Reżyser nie zraził się niepowodzeniem swojego ostatniego filmu (albo za takie go nie uznał) i postanowił nakręcić kolejny hołd-przygodę. Mimo to "Pociągowi..." znacznie bliżej jest do starszych dokonań Andersona niż do "Podwodnego życia". W stosunku do jego poprzedniego obrazu widać pozytywną zmianę i doskonale widoczną twórczą świadomość, że elementy własnego stylu nie powinny być ogranicznikami w opowiadaniu podobnej historii na innym gruncie. Tak, Anderson znowu nakręcił ten sam, słodko-gorzki film o ucieczce, duchowej przemianie i poszukiwaniu kontaktu z rodzicem, ale jednocześnie pokazał, że może to zrobić bez autoplagiatowania siebie, w zupełnie inny i atrakcyjny sposób. "Pociąg..." to - obok typowych dla twórcy tematów - próba uchwycenia różnorodności indyjskiej kultury. Głównymi inspiracjami były tu filmy Satyajita Raya i indyjski etap kariery Jamesa Ivory'ego oraz kultowa "Rzeka" Jeana Renoira. Sam reżyser przyznaje także, że spory wpływ miały na niego stare dokumenty o Indiach wyreżyserowane przez Louisa Malle, czyli nawet tak odległa kulturowo przygoda została zainspirowana przez jego ulubionych francuskich mistrzów. "Pociąg..." jest udaną, niezwykle barwną przygodą, która pomimo ponownie przetwarzanych elementów, zdradza że jej reżyser się rozwija - jako twórca dorasta i zaczyna dostrzegać różnorodność kinowego firmamentu.