Rotmistrz Miński jest carskim oficerem. Pewnego dnia poznaje Dunię, córkę poczmistrza. Młodzi zakochują się w sobie. Dunia opuszcza ojca i wyjeżdża z zakochanym do Moskwy.

Hrabia Miński, rotmistrz huzarów, w drodze do Petersburga zmienia konie na samotnej stacji pocztowej. Wpada mu w oko urodziwa i pełna wdzięku Dunia, córka starego poczmistrza, która niejednokrotnie potrafiła uśmierzyć gniew wielmożów, nahajką poganiających niedołężnego ojca. Oficer jest tak dalece oczarowany pięknością Duni, że pozostaje na stacji przez kilka dni. Hojnymi datkami usypia czujność ojca i zaleca się do dziewczyny, stosując taktykę uwodziciela z wielkiego świata. Mimo początkowych oporów Duni doprowadza do tego, że decyduje się ona porzucić ojca i dom. W Petersburgu będzie przez pewien czas ozdobą garsoniery oficera. Ojciec, który zbyt późno zrozumiał, co zaszło, nigdy się po tym ciosie nie podniesie.

Film jest ekranizacją opowiadania Aleksandra Puszkina. Podróżując przez prowincję carski oficer, rotmistrz Miński, z wzajemnością zakochuje się w pięknej dziewczynie, która jest córką starego poczmistrza. Nie przejmując się uczuciami ojca, Dunia pozwala, by przystojny huzar zabrał ją ze sobą do Moskwy.