Najlepsza scena:

Ludzie formują szyk obronny jak za czasów Cezara. Małpi Cezar z koleżkami praktycznie jest w pułapce na moście. Pada hasło, że małpy są bardziej inteligentne niż można przypuszczać. Ludzki dowódca ostrzega małpy, po czym słyszy, żeby ich nie ostrzegał, bo mogą zrozumieć, że zostają ostrzeżone. Potem ma opory, żeby wydać rozkaz do ataku, jakby był przekonany, że na kolejne jego słowa "do domu" małpy rozejdą się do domów. Tak się nie dzieje, więc ostatecznie wydaje rozkaz do ataku. Pierwsza linia obronna przykucnięta i uzbrojona w rewolwery i tarcze. Druga nie wiadomo czy uzbrojona w ogóle stoi za pierwszą. Nagle jeden goryl wyrasta jak spod ziemi od flanki i rzuca pochodnię na środek placu. Atakujących i obrońców nagle rozdziela ściana dymu. Ludzie strzelają z rewolwerów na ślepo chybiając za każdym razem, mimo iż mamy średnio cztery małpy na metr kwadratowy. Rozpoczyna się prawdziwa rzeź. Ludzie giną jak muchy. Małpy zwyciężają. Wzięty w niewolę ważny typek wygraża się małpom, że ich pochodne nie poradzą sobie z miotaczami ognia i nie podbiją reszty świata, tak jak tą jedną akcją podbiły bezbronną Amerykę, uzbrojoną w jeden oddział z tarczami i rewolwerami.

Coś pięknego!