W liście do dzieci Nawal napisała, że je kocha... po obejrzeniu tego filmu odniosłam jednak wrażenie, że to nieprawda.
W scenach z więzienia widać, że kobieta próbowała poronić, później nie miała nic przeciwko utopieniu noworodków, zmartwiła się na wieść o tym, że dzieci żyją i odmówiła zabrania je ze sobą do Kanady. Ostatecznie jednak je zabrała. Z relacji Simona z początku filmu wynika, że przez całe życie nie potrafiła ich kochać... po czym nagle umarła, a za pomocą testamentu zmusiła dzieci do poznania historii swojego pochodzenia.... Jakby przez te 30 lat nie mogła tego zrobić :/ przynajmniej częściowo, bo końca historii sama nie znała początkowo.

Odniosłam wrażenie, że wysyłając bliźniaki w podróż do przeszłości chciała je ostatecznie skrzywdzić. Były owocem gwałtu - największej krzywdy jaką można wyrządzić kobiecie. Już bardziej nie mogła się "odwdzięczyć" za lata wychowywania owoców gwałtu, niż w skomplikowany sposób wyznając prawdę zza grobu.