Cóż mam powiedzieć...zajebisty!!! chyba najbardziej mi sie podobał z całej trylogii.
Poprzednie, owszem traktowały temat poważnie, ale mimo wszystko więcej komedii w tym było.
Tutaj pozostał już tylko czysty Ellling odarty ze złudzeń. Czysty skandynawski acz delikatnie podany dramat. Nikt nie potrafi w tak prosty sposób bez zbędnej wydumanej filozofii obnażyć człowieczej psychiki. Ponownie ukłon w stronę Skandynawii.
Proza życia samotnika, pozorne zrozumienie ze strony innych, pomijając oczywiscie tych, którzy Ellinga znali jak własną kieszeń, czyli przyjaciel z góry. Choć często bywa i tak że ci którzy są najbliżej nie potrafią dotrzeć do sedna sprawy.
No...może bliższy mi taki film bo otarli się o moje życie ludzie podobni do Ellinga.
Dla mnie zgoła inny niż poprzednie części i ten lubię najbardziej.