Opowieść biograficzna poświęcona jednemu z najgłośniejszych współczesnych amerykańskich malarzy - Jacksonowi Pollockowi. Próba odpowiedzi na pytanie o tym, co decyduje o wielkości współczesnych artystów: czysty talent, czy też umiejętna promocja ich dzieł i opinia wpływowych krytyków. Niezwykle prawdziwe i przejmujące studium autodestrukcyjnej pasji artysty, która przyniosła mu sławę, uznanie, a w końcu upadek i samotność.

"Pollock" jest dziełem nagrodzonego Złotym Globem i nominowanego do Oscara Eda Harrisa, który debiutuje w potrójnej roli: reżysera, odtwórcy głównej postaci oraz producenta filmu. Jest to biografia amerykańskiego malarza - Jacksona Pollocka, jednego z największych twórców XX w., wyjątkowego człowieka, którego ktoś kiedyś określił jako "artystę hołubiącego tajemnicę, znaną postać, której nikt nie znał".
Scenariusz powstał na podstawie biografii Stevena Naifeha i Gregory'ego White Wmitha - "Jackson Pollock: An American Saga", uhonorowanej nagrodą Pulitzera.
Dobrze znany w elitarnym świecie sztuki Pollock stał się popularną osobowością - pierwszą amerykańską "gwiazdą sztuki", a jego radykalny styl zmienił kierunek rozwoju współczesnego mu malarstwa. Ale cierpienie, które towarzyszyło artyście przez całe jego życie i które zapewne przywiodło go do malarstwa, i ukształtowało jego drastycznie odrębny styl, nie opuściło go. Walczył ze zwątpieniem we własne siły i z własną popularnością, musiał ciągle wybierać między potrzebą ekspresji a chęcią odcięcia się od świata. Sam spowodował swój upadek - zniszczył podstawy swojego małżeństwa, obietnicę kariery, a także, pewnej zwodniczo spokojnej i uroczej letniej nocy 1956 r., swoje życie.
Tragiczna postać, którą potretuje w swej doskonałej biografii Ed Harris, jest paradoksalnie, klasycznym przedstawiecielem świata powojennej Ameryki. Wyzywający, bezkompromisowy, maskujący wrażliwość agresją Pollock porównywany jest do Jamesa Deana i Marlona Brando. Sztuka Pollocka pokonała ograniczenia, jakie na artystę nałożyła jego niedoskonała, autodestrukcyjna osobowość. Tak jak jazz, który tak kochał, Pollock zespolił w jedno strukturę i spontaniczność, dyscyplinę i wolność, stwarzając wyjątkową formę ekspresji, która była idealnym odzwierciedleniem energii jego czasów.

[opis dystrybutora]