Poruszony w filmie temat należy do zbiotu tych, które jednoznacznie rzutują na naszą wrażliwość. Któż obojętnie przejdzie obok losów Molly, Grace i Daisy??? Ale czy odpowiednim rozwiązaniem jest wręcz karykaturalny wizerunek p. Nevilla? Aby spotęgować nasze negatywne odczucie wobec niego? Ta właśnie pułapka wiedzie miejscami w tani sentymentalizm, lecz waga tematu spycha uwagi tej maści na dalszy plan. Zastanawiam się, czy film można odczytywać wyłącznie w aspekcie lokalnym. Czy i dziś spotkać można tak smutnego, uciekającego "królika", którego pragnie się uszczęśliwić i przeobrazić w mniemaniu większości w masę bardziej pożądaną przez ogół, bardziej "produktywną"? Byż może nadużyję możność interpetacji, stwierdzając, iż owym uciekającym króliczkiem jest każdy istniejący gej, a takim właśnie jestem niewątpliwie ja. Piszę o tym, gdyż takie wrażenie towarzyszyło mi podczas seansu. Niewątpliwie- film jest wzruszający. Polecam.