To wspaniale, ze w czasie kiedy wlasciwie poza wojnami swiatowymi i historia Ameryki na ekranie nie widac zbyt wiele Noyle zafundowal nam kawalek historii Australii. Wsydliwa i niewygodna - owszem jednak zdecydowal sie z nia zmierzyc i wyszlo mu to bardzo dobrze.
Najbardziej balem sie, ze zwiazek aborygenow z natura bedzie przerysowany. Nie wiem czy wiecie o co mi chodzi... no, ze bede ogladal na ekranie np.: ludzi weszacych jak psy, czy zachowujacych sie jak zwierzeta. Czasem widzialem cos takiego na ekranie i strasznie mnie to draznilo. Jednak nie. Widac oczywiscie, ze maja z natura lepszy kontakt ale bez specjalnej egzaltacji.
Sama historia bardzo piekna i pieknie opowiedziana. Bez specjalnego rozgadywania sie. Zyskuje podwojnie kiedy okaze sie, ze jest prawdziwa. Koniec filmu szczerze wzruszajacy.
Na dokladke Peter Gabriel nie po raz pierwszy udowadnia, ze potrafii zrobic wspaniala sciezke dzwiekowa do filmu.