"Popołudnie" to ewenement na tle pozostałych dokonań reżysera - pada tu więcej słów niż we wszystkich jego wcześniejszych filmach łącznie. Zmienność twórcy "Kapryśnej chmury", jego gadatliwość, skłonność do lawirowania między rozpaczą a radością, kontrastuje z dystansem aktora, który emocjonalne wybuchy przyjaciela nieraz przerywa ironiczną puentą. "Popołudnie" to czułe tête-à-tête, spotkanie dwóch skrajnie różnych osobowości i okazja do rozmowy na tematy ważkie i błahe. Od bolesnych wspomnień o śmierci najbliższych Ming-lianga, przez refleksje nad kinem, po uwagi o... pielęgnacji stóp.