Horror po polsku. Brzmi kuriozalnie, ale w praktyce wypada jeszcze "straszniej" niż na papierze. Twórcy wrzucili do jednego garnka wszystko, co się dało: grupkę młodzieży na weekendowym wypadzie, strasznych mieszkańców prowincji, eksperymenty na ludziach, hitlerowskich zbrodniarzy, podróże duszy z ciała do ciała - wymieszali bez ładu i składu i gotowe. Na dokładkę: BEZ-NA-DZIEJ-NE "pożal-się-Boże" aktorstwo, dialogi napisane przez tekściarza disco polo i gówniany montaż, który ma za zadanie imitować zachodnie produkcje. Efektem jest jeden wielki, niestrawny bełkot, który z minuty na minutę zaczyna coraz bardziej męczyć i irytować. Nadmienię jeszcze, że zastosowany tutaj schemat fabularny sprowadza się do tego, że bohaterowie są łapani, po czym uciekają, następnie są łapani i uciekają, potem zostają schwytani i znów uciekają, by po chwili zostać złapani i tak na okrągło. Przaśne, głupie i nieudolne w stopniu, w jakim nieudolna może być tylko produkcja z tego niewydarzonego kraju.