Film katastroficzny od dwunastego roku życia. Wybuchy, ciała, przygniatająca człowieka winda. Hm. Nie wiem, czy to dobry pomysł, dawać dziecku taką traumę do oglądania. Mniejsza z tym. Obejrzałam. Film przeciętny, chwilami mocno nierealny, ale cóż, nigdy nic nie wiadomo. Nie takie rzeczy ludziom się przytrafiały.
Kurt Russel dobrym aktorem jest, jednak tutaj wyszedł mdło. Bez wyrazu. Emmy Rossum zupełnie do całości nie pasuje, jej filmowy chłopak wygląda jak członek jakiegoś boysbandu. Matka Polka skapująca macierzyństwem i pełen męskości koleś, który dowodzi grupą. Nie, to jakiś lekki obśmiech. Żeby nie było za różowo, zabili dwóch uczestników wielkiej ucieczki, trzeci poświęcił się dla dobra inncyh.
Najlepiej zagrał Richard Dreyfuss, tak nawiasem mówiąc.
Film krótki. Bardzo krótki jak na katastrofika. Zabrakło elementu wykończenia człowieka happy endem. Z chęcią bym się dowiedziała, co się działo później z jedynymi ocalałymi bohaterami nieszczęsnego rejsu Posejdonem.
Film średni, jeśli chodzi o budowanie napięcia, wszystko zaczyna się gwałtownie, potem trochę się ciągnie i nuży, końcówka trochę zbyt przesycona efektami specjalnymi. Ode mnie będzie słaba szóstka, bo jednak spektakularność całości robi jakieś wrażenie, a Dreyfuss zawojował moje serducho. Odejmuję punkty za: grę aktorską pozostałych uczestników ucieczki z tonącego liniowca, zbyt szybki wstęp, długość filmu (za krótki!) i częściową nierealność całości.
Niemniej jednak sam film warto obejrzeć. Lekka rozrywka toto nie jest, ale można jakoś spożytkować półtorej godziny wolnego czasu. Zawsze to człowiek dowie się czegoś nowego, albo odświeży stare, a potem ciepnie sobie krótką recenzję na filmłebie :D