Powiew nocy

Film opowiada o Hélene (Catherine Deneuve), dojrzałej kobiecie, która dochodzi do kresu swojej drogi życiowej. Jest wypalona, trochę tak jak idee jej młodości. Jej małżeństwo właśnie się rozpadło. Ta niemłoda już, lecz wciąż atrakcyjna kobieta spotyka się ze studentem sztuki Paulem (Xavier Beauvois), kochankiem, zdawałoby się, idealnym,Film opowiada o Hélene (Catherine Deneuve), dojrzałej kobiecie, która dochodzi do kresu swojej drogi życiowej. Jest wypalona, trochę tak jak idee jej młodości. Jej małżeństwo właśnie się rozpadło. Ta niemłoda już, lecz wciąż atrakcyjna kobieta spotyka się ze studentem sztuki Paulem (Xavier Beauvois), kochankiem, zdawałoby się, idealnym, ale niedojrzałym i niezdecydowanym, który w dodatku niespodziewanie wyrusza do Neapolu w sprawach zawodowych (jest asystentem rzeźbiarza, który przygotowuje wystawienie ukończonego dzieła). W Neapolu Paul spotyka Serge'a (Daniel Duval), architekta podróżującego czerwonym Porsche po Europie. Młody człowiek jest zafascynowany osobowością nowego znajomego, wciąż wypytuje go o wydarzenia z przeszłości, zwłaszcza związane z Majem 68. Dla Serge'a ta rewolucja nigdy się nie skończyła, wciąż jest dla niego punktem odniesienia, jakby snem o raju utraconym, raju sprawiedliwości i miłości. Serge odbywa swoją podróż pożegnalną - pragnie po raz ostatni odwiedzić ukochane miejsca: opuszczone lub nieukończone włoskie pałace, wioski zawieszone nad brzegiem rzeki, w końcu - grób żony w Berlinie. Popełniła samobójstwo, bez niej nic już nie ma sensu, smaku... Serge, tak samo jak Hélene jest wypalony, niczego już nie oczekuje od życia, czuje przeraźliwą pustkę i samotność. Paul przedstawia Serge'a Hélene. Od pierwszej chwili tych dwoje straceńców czuje się ze sobą świetnie, jakby znali się od lat (od Maja 68?). Czyżby pomimo wszystko udało im się znaleźć coś dla czego warto żyć? Spróbują raz jeszcze: idą do hotelu. Hélene jest szczęśliwa, przynajmniej przez chwilę. Jednak Serge nie może spać, opuszcza hotel. Rano Hélene obudzi się sama w hotelu, ciało Serge'a odnajdą nad listem pożegnalnym. Życie bez miłości nie ma sensu - to wyraz romantyzmu Garrela. Natomiast wyrazem jego radykalizmu jest przekonanie, że miłość ma wartość absolutną, ponadludzką. Miłość i kobieta dla Serge'a jest świętością. Bohater uważa, że nie może zapomnieć miłości do żony, nie może pokochać raz jeszcze. A skoro nie można żyć bez miłości, trzeba umrzeć. Nie chce wykorzystać szansy rodzącej się miłości do Hélene... [opis dystrybutora] więcej