Pierwszy w dziejach film nakręcony w Birmie. Autobiograficzna, paradokumentalna, zrealizowana wyłącznie z udziałem niezawodowych aktorów, opowieść o Birmie w momencie politycznego i społecznego przełomu: pierwszych wolnych wyborów w 2010 roku. Ten historyczny moment obserwujemy "z dołu", z punktu widzenia prostego robotnika budowlanego z Tajwanu, Xin-honga. Mężczyzna wraca do rodzinnej wsi na północy Birmy w okresie wyborów. Zastaje na miejscu społeczeństwo dalekie od demokratycznego entuzjazmu. Wszyscy narzekają na nędzę, brak perspektyw, marzą o wyjeździe "stąd" - do Ameryki, Europy lub przynajmniej Malezji (jak brat Xin-honga). Mała społeczność wydaje się zatomizowana, zajęta walką o podstawowe zasoby, zupełnie nie zainteresowana historycznymi zmianami w swojej ojczyźnie.Midi Z tworzy opowieść kontrastującą z entuzjastycznymi relacjami o "demokratycznym przełomie", zabiera widzów w mroczne podbrzusze birmańskiego społeczeństwa, gdzie liczy się przede wszystkim walka o codzienne przeżycie, nie demokratyczne obietnice.

"Powrót do Birmy" to unikatowa możliwość przyjrzenia się z bliska codzienności mieszkańców jednego z najbardziej izolowanych krajów świata. Bohater po dziesięciu latach pracy na emigracji odwiedza rodzinną wioskę. Polityczna odwilż niesie nadzieję na poprawę sytuacji w kraju - jednak poza kiczowatym przebojem promującym cud demokracji brak tu sygnałów optymizmu i mobilizacji społecznej. Rozmowy toczą się wokół drastycznie niskich zarobków, młodzi marzą o emigracji, kwitnie przemyt. Reżyser konstruuje tę na wpół autobiograficzną opowieść w poetyce tajwańskiej nowej fali: długimi ujęciami, statyczną kamerą, w dokumentalnym stylu. Nie stawia ocen, unika emocjonalnych fajerwerków, pokazując wyważony portret społeczeństwa w stanie zawieszenia.