A to film oparty na faktach

Może i oparty jako ogół historii, ale na pewno nie w tych artystycznie egzaltowanych ujęciach.

Zobacz jednak w całości, to możemy pogadać. Rozumiem, że zniechęcił Cię początek, ale to nie podstawa do negatywnego nastawienia do całego filmu. Zachęcam jednak:))

I dobrze, że dałeś/aś sobie spokój, bo później jest tylko gorzej. Strata czasu. [możliwy spoiler] Milczenie i patrzenie się na siebie/w okno/w ścianę trwa w najlepsze. Oczywiście świat przedstawiony w filmie jest czarno-biały, w miasteczku nie ma ani jednej normalnej osoby, sama ciężka patologia. Bohaterka ucieka nie wiadomo jak, nagle pojawia się po latach w domu i generalnie reakcją jest... a jakby... patrzenie się na siebie. Mam wrażenie, że bez wzmianek o kościele nie można w tym kraju ukazać zła, toteż w filmie pojawia się sporo nawiązań do hipokryzji i zakłamania wielce wierzących katolików i kleru. Te modlitwy co drugą scenę zaczęły w pewnym momencie wywoływać uśmiech politowania, dalsza akcja (dot. księdza i ojca bohaterki) to totalna parodia. Wszystko przejaskrawione/groteskowe/absurdalne, przez co nie wzbudziło to we mnie żadnych emocji/reakcji dla tego typu tematu, jak choćby np. współczucie bohaterce, czy złości na bezprawie i krzywdę ludzką. Fatalny film i zmarnowany potencjał.