Po seansie "Powrotu" w pamięci zostaje przede wszystkim wizja francuskiej wsi: niby słonecznej i żywej, tak naprawdę podskórnie opresyjnej, bulgoczącej od konfliktów i spięć. Ten kontrast dobrze widać w kreacji Nielsa Schneidera: na co dzień obsadzany w rolach enigmatycznych przystojniaków, w filmie Jessiki Palud jest wiecznie zmęczony, smutny i zmartwiony. Schneider gra Thomasa, który po latach wraca do domu rodzinnego i umierającej matki, by odkryć, że czekają go tu głównie ponure tajemnice oraz złowrogie niedopowiedzenia. W tym świecie niepokojąco nasyconych kolorów, enigmatycznych rozmów i wrogich spojrzeń bohater znajduje jednak szanse, by powrót do starego życia okazał się też początkiem nowego. 
Na wieść, że jego matka umiera, Thomas wraca po latach do rodzinnej wsi w południowo-wschodniej Francji. Wkrótce okazuje się, że zerwane relacje będzie nadzwyczaj trudno naprawić, ale niespodziewanie pojawia się szansa na stworzenie zupełnie nowych. 

Oto farma, na której urodził się Thomas. Oto jego rodzina. Brat, który nie wróci, matka, która podąża tą samą drogą, oraz ojciec, który zawsze stał na uboczu. Thomas wraca do tego wszystkiego, od czego dwanaście lat temu uciekł. Ale teraz jest jeszcze Alex, jego sześcioletni bratanek, oraz Mona, jego promieniejąca matka.