Dziś prawdziwych klezmerów już nie ma. Młody argentyński filmowiec o żydowskich korzeniach postanawia udowodnić, że jest inaczej, i wyrusza z kamerą do Mołdawii, ojczyzny swojej babci. Muzyczno-dokumentalne kino drogi splata się tu z historią miłosną z udziałem pewnej klarnecistki (i współreżyserki filmu), momentami zmienia się w autotematyczny żart, a czasem w esej na temat ginącej kultury jidysz. Wędrując przez karpackie pogranicze, twórcy filmu odkrywają, że choć klezmerzy dawno zniknęli, pozostawili po sobie liczne ślady w tamtejszej muzyce.