Właśnie ja tez to tak odebrałam bo sny, przeczucia,wizje to jedno ale ona tworzyla nowe rzeczywistości jakby podrożowala w czasie. Wszyscy sie zachwycają ze film tworzy jedna całość ale ok te dni sie w końcu łacza ale gdzie zakończenie? Dla mnie bez sensu bo nie rozumiem o co tak na prawdę chodziło - to przeczucia nie były...

Rację masz że tytuł wprowadza w błąd. Ale z resztą nie można się zgodzić. Fabuła jest przedstawiona w jasny sposób, powoli, raczej ciężko coś przeoczyć. Jak w klasycznym dramacie, akcja opiera się na konflikcie między działaniami człowieka i siłami wyższymi, takimi jak los, przeznaczenie, wola bogów. Bohater z góry skazany jest na klęskę, do której przybliżają go przedstawione zdarzenia. Bohaterka dostaje pozorną szansę na zmianę losu, która ma postać zmienionej chronologii zdarzeń tzn. tydzień w którym jednego dnia budzi się cztery dni później w czwartek, by następnego obudzić się kilka dni wcześniej. Jej działania mimo wysiłku nie są w stanie zapobiec tragicznemu finałowi, natomiast pozwalają bohaterce i mężowi na nowo odkryć prawdziwe wartości, zbliżyć jako rodzina i pojednać. Po zakończeniu dramatycznego tygodnia czas i chronologia wraca do normy. Coś w tym stylu.

To tak jak z obecnym fantomem koronawirusa. A jednak nie - film ma więcej sensu.

Ten film był całkowicie sensowny, ale są dwie różne wersje, bo w jednej ląduje ostatecznie (w sobotę po jego pogrzebie) w szpitalu psychiatrycznym, a w drugiej wersji wszystko się kończy dla niej dobrze.

Obejrzałem "Przeczucie" i powiem szczerze, ale nie spodziewałem się czegoś tak dobrego. Film był przemyślany i logiczny, a do tego naprawdę wciągający. Jednak żeby wszystko zrozumieć (szczególnie jego zagmatwanie) to trzeba go obejrzeć 2 razy, bo tak naprawdę każda scena ma sens i była w jakimś celu.
Jeśli mowa o fabule to z filmu wynika że były dwie wersje wydarzeń po śmierci jej partnera. W jednej wersji główna bohaterka oszalała, czyli nie jest w stanie pogodzić się z jego śmiercią i ostatecznie kończy w szpitalu psychiatrycznym. Natomiast w drugiej wersji daje sobie radę i mimo jego śmierci udaje jej się zachować normalność. Tak naprawdę decydujące są sceny dzień przed jego wyjazdem, czyli czy okazuje mu miłość chcąc naprawić nadszarpnięte relacje. Gdy się kochają to będzie "dobre" zakończenie i ona zachodzi w ciążę, a w drugiej wersji ich relacje są już złe przed jego wyjazdem, a gdy zginie to z nią będzie również coraz gorzej.
Z tym że najbardziej zaskakujące jest to że w obu wersjach jej mężczyzna umiera, a co jeszcze bardziej szokujące to ONA jest przyczyną jego śmierci, bo kazała mu zawrócić, mimo że on chciał się zatrzymać na poboczu.
Czyli tytułowe Przeczucie było w tym przypadku złe i spowodowało jego śmierć. Jednak inne przeczucia które miała pozwoliły jej osiągnąć jakby dobre zakończenie dla siebie i dzieci, mimo jego śmierci.
Natomiast ta jego rozmowa z agentem ubezpieczeniowym (3 krotnie zwiększył kwotę wypłaty gdy umrze) wynikała tylko z tego że miał wyrzuty sumienia z powodu kochanki, gdyż nadal kochał Lindę i swoje dzieci.
Ogólnie film jest bardzo inteligentnie i logicznie skonstruowany. Szkoda tylko że jej partner musiał umrzeć w każdej wersji, a jedyna różnica to jej stan psychiczny po jego śmierci.

Moja ocena 8/10

Film powinien mieć tytuł "Fatum".