Gorzki komediodramat jest dramatem, nie ma co wydziwiać i toczyć bojów o przynależność gatunkowa, gdyż większość dobrych i niebanalnych filmów ma z nią kłopoty. Znajdzie się tu miejsce dla czarnej komedii, ale trzeba z nimi poczekać nieco ponad połowę filmu. Akcja zresztą widza na szczęście nie rozpieszcza, wytrwale buduje świat przedstawiony, zwracając uwagę na zależności między bohaterami, tworząc rzeczywistość z niedopowiedzeń i półsłówek. Lecz to wszystko się opłaca w końcowym rezultacie, powstaje bowiem rzetelna historia, w której liczy się tylko ten, kto jest swój a nie obcy, bez względu na to, kim jest i co zrobił dla swoich sąsiadów. jest w tym zresztą ładna satyra na historie o nieco mafijnym rodowodzie. Świat chłopak,ów z ferajny zostaje w filmie ośmieszony (co prawda delikatnie, ale raczej dobitnie) i twórcy nie znajdują dlań usprawiedliwienia. Tym bardziej, iż jest to przy okazji świat bardzo zakłamany. Równocześnie w opowieści jest miejsce dla pozytywnego wariantu społecznej lojalności- wątek budowlańców, łatwo jednak wykazać, iż w tym wypadku chodzi o rzecz słuszną i usprawiedliwioną. Philip Seymour Hoffman w jednej ze swych ostatnich ról jest stonowany, ale czuje się tykająca bombę wewnątrz. Bardzo dobra, bo niejednoznaczna rola, powoli, w lawinie głupich decyzji, nieroztropnych ruchów i widocznej gołym okiem niechęci pewnych osób z najbliższego nawet otoczenia, buduje sobie przychylność widza, chociaż nie jest mu łatwo, bo bohater ani sympatyczny, ani urodziwy. Znakomity jak zwykle John Turturro i Richard Jenkins. Reasumując- nie jest to film zanadto rozrywkowy, ani nawet nie sensacyjny (mimo kilku zaskakujących zdarzeń, dwóch na budowie, jednego w kwiaciarni). Właściwie akcja nabiera tempa w połowie seansu, ale nie należy mieć nadziei na jakiś jej szczególny galop. Widzowie z brakiem cierpliwości i umysłowym ADHD lepiej niech wybiorą coś innego na seans. Wszystkim pozostałym film można polecić, znajdzie się tu odrobinę humoru (czasem bardzo przewrotnego), makabry (wątek z zawartością chłodni samochodowej poprzedzony sceną w deszczu), sensacji (jest kilka trupów w tej opowieści), ale przede wszystkim jest to opowieść o utraconych złudzeniach. P.S. Mało jest wątków w tym temacie, więc pozwoliłem sobie na dłuższą wypowiedź, na wypadek gdyby ktoś szukał zachęty do obejrzenia tego filmu, za co autora postu przepraszam, ale mnożyć bez potrzeby nowe tematy to chyba niedobra, a przede wszystkim niepotrzebna rzecz.

Podpisuję się pod tą opinią.

Nie masz za co przepraszać.
Bardzo dziękuję za tak rozbudowaną i celną wypowiedź.
Nie było moim zamiarem wydziwianie. Chciałem jedynie i skrótowo zwrócić uwagę na to, na co w swoim rozbudowanym komentarzu słusznie zwróciłeś (zwróciłaś) uwagę.
Sam tytuł (Boża kieszeń) sugeruje, że będziemy mieli do czynienia z niejednoznacznością gatunkową.
Pozdrawiam.

swietnie opisane, zgadzam sie calkowicie i polecam film !

Film świetny. Reżyser opowiadając historię, pokazuje życie irlandczyków w usa. Dla mnie palce lizać.