Z ogromną niecierpliwością czekałam na ten film. Czytałam wcześniej wypowiedzi innych, którzy byli na tak i na nie. Dlatego tym bardziej musiałam go zobaczyć by sama móc ocenić i przekonać się jaki jest naprawdę. Spodziewałam się dużo lepszego kina. Film niewątpliwie o bardzo ciekawej (jak dla mnie) fabule. Lecz czegoś w nim zabrakło.. panuje w nim „wielki chłód” jest jak gdyby nie skończony. Przejścia między wątkami nie pasują do siebie nie ma w nich zachowanej pewnej chronologii by lepiej go zrozumieć. Gdy go oglądałam miałam wrażenie jak by ktoś powycinał w nim niektóre sceny. Zabrakło w nim spójności i delikatności w przechodzeniu scen.
Zastanawiając się głębiej nad przesłaniem tego filmu doszukujemy się wielu „morałów” jakie przekazuje mam reżyser. Wydaje mi się że to właśnie to jest w nim piękne, że nie oglądamy go tak po prostu od początku do końca i podsumowujemy fajny film!, tylko trzeba dojść do pewnych przemyśleń, rozważań z samym sobą by móc go ocenić. Sądzę, że nie przesadzę mówiąc: Ten film potrafi uczyć.
Nie mi jednak oceniać jest grę aktorską lecz duże brawa należą się Maj Ostaszewskiej oraz Aleksandrze Koniecznej. Wasze wpisy nie zawierają nic odnoście grania drugiej aktorki wymienionej przeze mnie.. dlaczego?. Uważam, że zagrała świetnie bo bardzo prawdziwie. Nie było żadnego momentu, po którym można by było odczuć -a nie to było wyklepane z kartki. Wielkie brawa za scenę ataku cukrzycy! Z jednej strony piękna a z drugiej przerażająca.
Mimo wszelkich wahań podsumowuje go na niezły.