Ciężko w krótkiej recenzji opisać o czym jest film i jakie niesamowite treści przekazuje.
Film w zasadzie znam na pamięć, bo na serio oglądałam go już milion razy. Jednak nigdy nie dotarł do mnie tak dobitnie jak teraz. Tyle emocji, co on we mnie wywołał... W końcu go w pełni zrozumiałam, ale do tego trzeba było lat.
Jeżeli ktoś mówi, że to jest romans, to znaczy, że nie obejrzał dobrze filmu. Owszem jest duży wątek romansowy, jednak nazwać go romansem to wręcz obraza, ponieważ on kryje w sobie tyle treści...
Przede wszystkim film doskonale pokazuje upływający czas i jak z biegiem lat wszystko się zmienia. Nasi bliscy odchodzą, zmieniaja się ustroje polityczne, czasy, moda, a my trwamy. Sama obecnie jestem w nieco podobnej sytuacji. Właśnie odziedziczyłam mieszkanie po dziadkach w starej kamienicy. Mieszkanie, w którym spędzałam każde swięta jeszcze nie tak dawno, gdy sama byłam dzieckiem, a teraz wprowadzam tam swoje dziecko... Nad dziadkami i obok mieszkała moja rodzina- bliższe i dalsze wójowstwo. Teraz mieszkania zostały sprzedane i przeszły w obce ręce. Wszystko się zmieniło. Podobnie jak w filmie. To tyle prywaty.
Dodatkowo film pokazuje również bezsens i okrucieństwo wojny i co ona za sobą niesie i do jakich czynów nas niejednokrotnie popycha. Także ci, co z nostalgią myślą o wojnie powinni między innymi zobaczyć ten film, wtedy zmienią zdanie...
Jednak film ma w sobie jeszcze więcej, trzeba tylko pozwolić sobie to w nim odkryć.
Podejrzewam, że jeszcze więcej kryje się w książce niż w okrojonym filmie i choć ją posiadam to jakoś jeszcze nie udało mi się zasiąść do tych 1200 stron. Jednak teraz być może się skuszę, bo wciąż chcę odkrywać więcej z tej historii.
Polecam każdemu, jednak najbardziej dotrze on do ludzi dojrzałych, którzy coś już przeżyli.