moim zdaniem -- odrealnienie które bardzo współgra z prozą Dicka. zapewne pomogło to również utrzymać spójność (i niekosztowność) scenografii

Poza tym wątpię, aby motyw kostiumu mógłby zostać tak udanie adaptowany do filmu aktorskiego.

Philip k. Dick eksperymentował z literaturą, filmem, zdrowiem i życiem dlatego ten film jest jak najbardziej Dickowski!

Myślę, że dobrze wiesz, co zyskał ;)
p.s. nie dałem 10 gwiazdek, bo opowieść w filmowej wersji odrobinę skręciła na samym końcu nie tam, gdzie trzeba. To jedyny powód.