Tytułowy Ford Fairlane to tzw. rock'n'rollowy detektyw, osobnik prowadzący sprawy dla gwiazd muzyki pop z Hollywood. Odziany w skórę mięśniak z włosami unużanymi w brylantynie może być prototypem postaci zarówno Johnny'ego Bravo (identyczny stopień samouwielbienia), jak i Ace'a Ventury (status "wyrzutka" i skłonność do ekscentryzmu). Odtwarzany przez komika Andrew Dice Claya bohater sypie seksistowsiki dowcipami jak z rękawa i regularnie pakuje się w tarapaty. Twórcy z kolei parodiują motywy znane z klasycznych filmów noir (włącznie z narracją z offu), znajdą się też odwołania do "świeższych" produkcji, w tym do "Blade Runnera" (scena bijatyki ze Smileyem cytuje pojedynek z tego filmu, a wcielający się w tą postać Robert Englund wyraźnie wystylizowany został na Rutgera Hauera). Dorzućmy do tego niefrasobliwośc amerykańskich komedii młodzieżowych lat 80-ych i sporą dawkę rockowego grania na soundtracku (m.in. Billy Idol, Queensryche, Mötley Crüe), a otrzymamy pełen obraz "Adventures of Ford Fairlane" - obrazu jakze charakterystycznego dla swojego okresu, który pomimo tego poniósł w momencie premiery klęskę. Cóż, na pewno niepoprawny humor reprezentowany przez będącego w centrum tego wszystkiego Dice Claya, nie każdemu przypadnie do gustu (feministki z pewnością "poczują się" do czucia się urażonymi), choć w porównaniu z poziomem dowcipu we współczesnych produkcjach, można go uznać wręcz za subtelny. Nie jest to komedia w trakcie której człek tarza się po podłodze ze śmiechu, niemniej kilka celnych linii dialogowych się znajdzie. Są tutaj również grepsy cokolwiek nieświeże, które potrafią zepsuć nieco zabawę. Niemniej, jako lekki produkt rozrywkowy na wieczór, obraz Harlina zdaje egzamin. Muzyka i klimat z pewnością na plus, a w ramach bonusu mamy jeszcze ciekawe nazwiska w drobnych epizodach i pomniejszych rolach, w tym: Vince Neil z Motleyów, Morris Day z Time, Sheila E. z The Revolution Prince'a, Priscilla Presley i Wayne Newton w roli czarnego charakteru.