Są chwile, kiedy samotność męczy podwójnie. Czy to święta, czy też sylwester, albo
kolejna premiera "kina grozy" TVP, brak bliskiej osoby z którą można by w tym czasie
porozmawiać, pośmiać się, czy też zwyczajnie pobyć doskwiera wtedy jak nigdy. Z całą
pewnością jednym z takich wydarzeń jest armageddon - czyli sylwester sylwestrów jakby
nie patrzeć.

Trzy tygodnie przed końcem świata, gdy NASA informuje o nieuchronnej katastrofie,
poznajemy Dodge'a - szarego urzędnika w średnim wieku, który żyjąc wspomnieniami
akceptuje to co ma. A właściwie to co miał, gdyż jego żonę apokalipsa inspiruje do
ucieczki w siną dal. Jednak dzięki późniejszemu przypadkowemu spotkaniu ze swoją
chaotyczną i nieco rozchwianą emocjonalnie sąsiadką, Dodge zapragnie spotkać się z
miłością swoich szkolnych lat. Sąsiedzi razem wyruszają w podróż, która pozwoli im (a
przynajmniej jednemu z nich) zapomnieć o samotności, a może i odnaleźć coś więcej.

"Przyjaciel do końca świata" to typowe kino drogi ukazujące wędrówkę głównych
bohaterów i ich przypadkowe spotkania z różnymi ludźmi o całkiem odmiennych
poglądach. Wędrówkę która pozwoli im bliżej się poznać, ale też lepiej poznać samych
siebie i swoje motywacje. Chociaż pewnie niektórzy już domyślają się w jakim kierunku
to zmierza, przyznam że końcówka nieco mnie zaskoczyła (a przecież znam ten chwyt z
innych filmów). Opowieści służy również ciągłe skupienie na jej bohaterach, którego nie
rozpraszają rozbudowane slapstickowe gagi (jak np. w "Przesyłce ekspresowej").

Świetnie spisał się główny duet aktorski. Steve Carell dobrze sprawdza się w rolach
mężczyzn przechodzących kryzys, wspominających lepsze czasy i utracone szanse.
Zaskakująco dobrze w swojej roli wypada również Keira Knightley - zarówno w
momentach beztroskich, gdy z optymizmem poddaje się chwili, jak i w momentach
osobistych zwierzeń. Równie dobrze sprawdzają się również jako duet w naturalny dla
swoich postaci sposób reagując na siebie nawzajem. Reszta obsady to barwny, ale
zaledwie drugi plan, który choć dobrze się spisuje, nie ma szans ze swoimi postaciami
przebić się ponad główną parę (najbliżej tego stanu byli Connie Britton, Rob Corddry i
Martin Sheen).

Reklama filmu jest nieco zwodnicza. Chociaż film posiada sporo komediowych
akcentów, równie często towarzyszą nam łzy. Ani przeszłość Dodge'a, ani Penny nie była
usłana różami, a do tego świadomość apokalipsy - możliwe że film częściej wzruszy, niż
rozbawi.

"Przyjaciel do końca świata" to niezłe kino, a zwłaszcza na seans we dwoje. Nie
rozśmieszy do łez, ale wywoła lekki uśmiech. Dobre postacie, niezły humor no i dość
przewidywalna fabuła - ja seans wspominam miło, ale w panteonie klasyków bym go
nie ustawił.
2-3/5