UWAGA. BARDZO MAŁE, NIEZDRADZAJĄCE SZCZEGÓŁÓW SPOJLERY!

Być może porównanie, które przytoczę będzie dla niektórych zabawne, ale pod koniec seansu trudno mi było pozbyć się skojarzeń z wiedźminem i jednym z jego głównych motywów przewodnich.

Mowa o neutralności.

Oczywiście film Kieślowskiego powstał wcześniej niż saga Sapkowskiego i zbyt wielką śmiałością było by stwierdzenie, że jedno dzieło mogło być inspiracją dla drugiego.

Role partyzantów Scoia'tael odgrywają młodzi członkowie solidarności walczący o demokracje z komunistami, którzy w tym zestawieniu dzierżą pozycję imperialistycznego Zakonu Płonącej róży. Jakkolwiek abstrakcyjnie by to nie brzmiało to po odrzuceniu maski przedstawionych realiów w jednym i drugim przypadku otrzymujemy podobne przesłanie.

Chodzi tu o sztukę wyborów, gdzie pozornie nieistotne wydarzenia mogą nieść za sobą dalekosiężne i nieprzewidziane skutki. Oczywiście w obrazie Kieślowskiego zamiast „wyboru” mamy tytułowy „Przypadek”, który mógłby być czymkolwiek innym i pełni tu rolę niejako portalu do alternatywnych wydarzeń.

Jak wnioskuję z przeczytanych na tym portalu wypowiedzi, sądzę że wielu z nas mogło błędnie odczytać morał jaki płynie z omawianego tytułu. Konkretnie, że niezależnie od naszych poczynań nasz los i tak zostanie spleciony przez przeznaczenie, które nieuchronnie prowadzi nas do jednego. Wszystkie nasze życiorysy mają swój koniec i tak jest również w tym przypadku, lecz znów nie traktował bym biletu który otrzymał bohater zbyt dosłownie, widząc w nim raczej metaforę kresu naszej drogi.

Wszyscy kiedyś umrzemy lecz nie to jest najważniejsze. Liczy się to co jest pomiędzy, jak wypełnimy dany nam czas i to co po nas zostanie. Będąc członkiem danej organizacji i biorąc udział w pozornie bardzo ważnych dla świata wydarzeniach można się w tym wszystkim pogubić i po drodze zatracić prawdziwy sens naszego życia. Pozostając neutralnym może i pozbawimy nasze życie kilku barw ale pozwoli nam to skupić się na tym co jest najważniejsze.

Na końcu filmu pojawia się istoty symbol, karta joker. Sądzę, że Kieślowski chciał nam tym motywem dyskretnie przekazać, że właśnie tą kartą bohater wygrał swoje rozdanie, ponieważ co byśmy dla świata nie zrobili i w jak wielkich wydarzeniach nie bralibyśmy udziału to niema rzeczy cudowniejszej jakiej możemy po sobie zostawić niż te małe rączki, w których ta karta leży.