Ptasiek po ciężkich przeżyciach na wojnie cierpi na schizofrenię. Duchowo należy do innego świata, w którym jako ptak prowadzi normalne życie. Nikt, nawet przyjaciel z dzieciństwa, który jak on przeżył koszmar wojny, nie potrafi go zrozumieć. Akceptują się jednak nawzajem, a między nimi zawiązuje się silna męska przyjaźń, w której obaj są dla siebie nauczycielami. Obydwaj próbują znaleźć swoje miejsca w otaczającym ich świecie. Z czasem Ptasiek zrozumie, że aby pozostać samotnym i obcym dla świata, trzeba ukryć się w nienormalności.

Film powstał na podstawie powieści Williama Whartona.
Al (Nicolas Cage) i Ptasiek (Matthew Modine), weterani wojny w Wietnamie, mają za sobą traumatyczne przeżycia. Pierwszy z nich jest wygadany, ale okaleczony fizycznie - ma blizny na twarzy. Drugi doznał głębokiego wstrząsu, jest zamknięty w sobie. Myśli, że jest ptakiem. Na prośbę lekarzy Al odwołując się do wspomnień ze wspólnej przeszłości stara się pomóc koledze w powrocie do rzeczywistości. 

Film opowiada historię chłopca z lekka nienormalnego, który cierpi na rodzaj nieagresywnej schizofrenii: chce być ptakiem czy raczej "wejść" w świat ptaków. To rodzaj filmowej kontemplacji, próba wykreowania sobie własnego świata i własnej filozofii. Jakby wydobycie z siebie, unaocznienie nie tylko potrzeby szybowania, ale bycia po prostu kimś innym, życia w innym wymiarze. W filmie mamy kilka wartsw fabularnych. Pierwsza z nich to wątki rodzajowe, przede wszystkim opis domu rodzinnego, dzielnicy, wojskowej kliniki psychiatrycznej. Drugi wątek jest bardziej złożony, choć typowy dla kina amerykńskiego, wątek przyjaźni.