Brat Toma Cartera zostaje zastrzelony przez nieznanych napastników, tuż po wybraniu z banku całych swych oszczędności, w celu wykupienia swojej dziewczyny, Cory, pracującej w pobliskim saloonie. Nieboszczyk przed śmiercią wypisuje wodą z kałuży sugestię, gdzie szukać sprawców. Trop prowadzi do miasteczka, w którym mieszka Cora.

Luigi Batzella tworzy bardzo kiczowaty spaghetti western, a jego tandetność raz dostarcza rozrywki, innym razem tylko wkurza. O irytację nie trudno choćby, gdy widzimy jak wygląda śledztwo głównego bohatera, mające doprowadzić go do morderców brata. Facet po prostu chodzi od osoby do osoby i pyta o informacje, automatycznie wierząc, że to co mu ludzie mówią jest prawdą. Niezbyt rozważnie panie Carter. Całe szczęście czarne charaktery są jeszcze głupsze i gdy im powiedzieć: "podajemy się, bierzcie forsę", wychodzą jak gdyby nigdy nic ze swoich kryjówek, dając się zabić.

Do dobrych stron kiczu można za to zaliczyć lekko przyspieszone na taśmie bójki. Swoją drogą dobry pomysł, bo większość mordobić w spaghetti westernach i tak wygląda sztucznie, ale przynajmniej tu są również efektowne. Nieźle wypada też finał, w którym wszyscy bohaterowie jak jeden chwytają za broń. Wynika z tego wielka jatka.

Generalnie nie ma tu wielu świeżych pomysłów, a te które są, często zostają zmarnowane (bohater mógłby płacić zakrwawionymi pieniędzmi bandziorom, przed zabiciem ich; to by było takie w stylu spaghetti, a zarazem całkiem oryginalne). Mimo to "Quelle sporche anime dannate" to film w którym ciągle coś się dzieje. Dzięki szalonemu tempu nie sposób się nudzić, a to duży plus. Miłośnicy gatunku winni być usatysfakcjonowani.