film nawet w najmniejszym stopniu nie jest arcydziełem i nie będę go gorąco polecał. realia brazylijskie uderzająco podobne do polskich. udawanie, że nie jest się gejem, bo społeczeństwo nie może strawić homoseksualizmu nie jest zabawne. staje się jednak tragiczne, kiedy dla społecznej akceptacji za przykrywkę służy żona i dzieci. paraliżujący strach przed tym, by powiedzieć o sobie najbliższym "jestem gejem", życie w stresie, oszukiwanie otocznia, zakładanie fikcyjnych rodzin, to smutne "nieporozumienie" będące konsekwencją wartości (chrześcijańskich!), które doprowadzają gejów do życia w zakłamaniu. naprawdę ożeniony gej oszukujący żonę i dzieci jest lepszy od geja, który żyje uczciwie z innym mężczyzna? tak trudno zrozumieć, że każdy ma prawo kochać kogo chce i nic nam do tego? chciałbyś/chwiałabyś, żeby tobie mówiono kogo masz kochać?