Od razu widać, że jesteś koneserem typowych amerykańskich obyczajówek na tvp2 ;) A kino ambitne to taka zasłona dymna ;)

A "Rachel..." to jest kino ambitne??? LITOŚCI! Chyba dla zjadaczy popkornu i fanów filmów na podstawie gier komputerowych. Jak komuś się wydaje, że zionięcie z ekranu nudą, dużo gadania i kręcenie z ręki to kino ambitne, to proponuję wybrać się na jakiś festiwal filmowy i chociaż odrobinę liznąć kina ambitnego. Ambitny to jest tylko pomysł na ten film, i do tematyka szlachetna. Dawno nie widziałem tak źle zrobionego filmu.

Ok, skorzystam z rady i poliżę coś ambitnego ;)

Dzięki, że podszedłeś do mojej wypowiedzi na luzie ;) Absolutnie nie chciałem nic imputować Ci osobiście. Pisałem "tak ogólnie" zapominając, że odpowiadam na Twój post. Pozdrawiam! :)

"""""Otóż J.D. naoglądał się najwyraźniej nowego kina skandynawskiego (pokroju
Moodyssona, czy nawet Dogmopodobnych tworów) i zaczął naśladować sposób
filmowania.
Wszystkie ujęcia, sposób cięcia, montowania, oddawania przestrzeni są
żywcem wyjęte "Tylko razem" czy czegoś takiego. """"

Brawo. A wystarczyłoby zajrzeć do ciekawostek, aby wiedzieć, że Demme podczas kręcenia "Rachel Getting Married" inspirował się "Festen" a zwłaszcza "Tuż po weselu", który to film oglądali wraz z ekipą wielokrotnie na planie. Gratuluję rzetelnego podejścia do tematu...czy czegoś tam.

no wg mnie ten brudny, prawdziwy film niszczy mdłą i hollywoodzką i do bólu ckliwą "Filadelfię" w przedbiegach.

Proszę mi wytłumaczyć na czym polega prawdziwość tego filmu? Bo wg mnie relacje rodzinne pokazane w tym filmie są wyssane z palca.

Wyssane z palca nie są, przejaskrawione owszem... ale to "normalne" w filmie.

mam wrażenie że oglądaliśmy dwa różne filmy... obyczajówka - oczywiście, ale czy taka typowa... i nie mam tu na myśli "kręcenia z ręki" to tylko element stylistyczny, jednym się podoba, drugim nie, mojej uwagi to specjalnie nie zaprzątało, i tak chyba ma być. Co do gadania - żal.pl: po co oglądać filmy obyczajowe kiedy się oczekuje kina akcji? bo film p r z e g a d a n y nie jest; dialogi pełnią w nim konkretną funkcję - jak to w obyczajówkach, odkrywania kolejnych "warstw" kryjących się pod pierwszym wrażeniem sympatycznej i dość "empatycznej" rodziny - bo przecież oczywiście gdzieś tam w szafie ukrywa się... wiecie kto ;) zresztą akcja jest mocną stroną filmu, sytuacja bynajmniej nie jest statyczna i momentami zmienia się jak w kalejdoskopie, dydaktyzmu niewiele (jak na t y p o w e amerykańskie kino tyle co nic) , chyba że taki bardzo podstawowy, wynikający z wartości humanistycznych, do tego faktycznie w pewien sposób "brudny".Jednym słowem - film wart obejrzenia.

Mnie właśnie ten sposób kręcenia drażnił strasznie... ale może oglądam za mało "ambitnego" kina ;)
Temat dobry, aktorzy zagrali w porządku, tylko ja nie rozumiem zakończenia - dlaczego Kym wróciła na odwyk? nie zauważyłam niczego, co by tłumaczyło jakoś jej decyzję... Może mnie ktoś oświecić?