Filmowy portret znanego indyjskiego fotografa i fotoreportera Raghu Raia, protegowanego Henri Cartier-Bressona, który zaprosił go do słynnej kooperatywy fotografów Magnum Photos. Reżyserka nie nakręciła filmu o słynnym ojcu, lecz stworzyła studium jego arcyciekawej osobowości. Chciała go lepiej poznać, obserwując jak zachowuje się i pracuje podczas jednej z jego wielu fotograficznych wypraw. W filmie oboje podróżują do Kaszmiru, gdzie jest bardzo niespokojnie, panuje polityczna zawierucha, a przemoc jest niemal wszechobecna. Dokumentują otoczenie i siebie nawzajem, a w przerwach zastanawiają się nad swoim życiem, polityką i rzemiosłem, które wykonują, co jest bogato ilustrowane materiałem z prywatnego archiwum Raghu Raia.
Ojciec reżyserki zaczął robić zdjęcia w latach 60. i 70. XX wieku i opublikował do tej pory ponad 50 książek. Najbardziej znany jest z cyklu zdjęć przedstawiających skutki tragedii gazu toksycznego Bhopal w 1984 roku, a także Matkę Teresę z Kalkuty i Indirę Ghandi. Reżyserka filmuje ojca gdy ten pracuje oraz także gdy instruuje ją w kwestii punktów widzenia i kadrowania. W tym procesie wzajemnego przenikania się dwóch osobowości film staje się nie tylko portretem niezwykle utalentowanego i wrażliwego fotografa, lecz również relacji ojciec-córka, w której Raghu Rai jest zarówno tatą jak i mentorem, a kamera okazuje się źródłem emocjonalnego spokoju i tarcia.