Nie jestem entuzjastką kultury azjatyckiej. Więc powiem szczerze-przed "Ran" nie widziałam żadnego w pełni japośnskiego filmu. Akirę Kurosawę oczywiście znam (któż go nie zna?). Nawet przygotowując się do konkursu filmowego wiedziałam, że może być coś o Kurosawie, ale tak mnie to nie interesowało, że po prostu nie zajrzałam. ;) I oczywiście-było. Trzeba było wymienić właśnie jego filmy oparte o sławne dramaty Szekspira.
Jestem miłośniczką Szekspira. Opis filmu "Ran" wydał mi się bardzo ciekawy. A że godzina 0:30 nie jest mi straszna, postanowiłam obejrzeć. Nie ukrywam, że miłośniczką kina japońskiego po obejrzeniu tego filmu nie zostałam. Nie podoba mi się gra japońskich aktorów-jest to moim zdaniem swego rodzaju "overacting", ale rozumiem, że to specyfika tamtejszej kultury, więc to szanuję.
W tym filmie najbardziej podobały mi się zdjęcia, muzyka i kostiumy. Myślę, że to jego największe plusy. Przeniesienie historii króla Leara w średniowieczną rzeczywistość odległej Japonii okazało się nie tylko oryginalne, ale i udane.
Mogłabym ocenić ten film najwyżej na 6, ale nie zrobię tego, bo wiem, że zlinczowaliby mnie wielbiciele "Ran" i Kurosawy. ;) A tak na poważnie to dlatego, że nie znam się na kinie azjatyckim i dlatego podejmowanie się oceny czegoś, co jest dla mnie nie do końca zrozumiałe, byłoby dosyć nie w porządku.