ja raczej sie zawiodłem, oglądałem z dziewczyną i w sumie wyszło, że ciągła strzelanina, mordowanie, język bandziorów....
NIe zmienia to faktu, że z początku film jest niezły - odbicie wydarzeń hitorycznych nałożone na Belgrad - i to jest ok. Szczególnie ojciec jednego z chłopaków - świetnie skrojony bohater. Poźniejsze mordobicie nie przypadło mi do gustu, może już za dużo takich się naoglądałem. 5/10, obejrzeć i zapomnieć.

[SPOJLER_ALERT]
Film całkiem dobry, przedstawia prawdziwe życie społeczeństwa które walczy o swoją teraźniejszość. Podejście reżysera jest nieco ulgowe, nie wskazuje wprost właściwej ludzkiej postawy, raczej kryje ją za krzywym zwierciadłem i nieco podkoloryzowaną szarą codziennością w powojennych losach byłej Jugosławii.
Młodzi bohaterowie za nic mają dokonania poprzednich pokoleń, widzą tylko swoje niezbyt ciekawe obecne położenie. Babcia Pinkiego doświadczyła wiele zła i widziała mnóstwo niezawinionej śmierci, której prowodyrami były chorwackie bojówki - ustasze. Sam reżyser ukierunkowuje widza, już w dedykacji rozpoczynającej projekcję, a także w późniejszej narracji. Nie ma co się dziwić trudom dorastania, kiedy wciąż są obecne niesnaski do sąsiadów (blisko: blokowisko, ulica, szerzej - nowe granice na Bałkanach, zwłaszcza młodej wersji państwa serbskiego). Budowanie ciągłych napięć między mieszkańcami blokowiska służy powstawaniu konfliktów, rozdrapywania starych ran. Diabola to ten zły, w końcu pochodzi z chorwackiego rodu.

Co się dziwić bohaterom, że schodzą na zła drogę, kiedy zauważąją za przykładem "wujka" Kure, że tu i teraz można zdobyć pozycję i majątek. Nie wymaga to wielu lat ciężkiej pracy i poświęceń, wystarczy zrobić "coś" w szarej strefie lub gdzieś za granicą. Otwiera się dostęp do towarów i znajomości, które nie są dostępne dla szarego człowieka, niezależnie od jego ciężkiej pracy, czy służby na rzecz kraju, np. jakiego dokonał ojciec Pinkiego. W końcu nawet i on zauważył swoją nikłą pozycję, prosząc syna o udział w "akcji".
W mniemaniu młodzieży ważnym jest ten, kto ma wpływy, które przekładają się na popularność i poważanie w okolicy. Zreszą sława może uderzyć do głowy po byciu gwiazdą programu, prezentujacego sylwetki ludzi z półświatka - "Puls Asfalta", czyli po naszemu "Puls Ulicy".

Przy łatwym dostępie do broni w powojennej historii Serbii jest możliwośc osiągnięcia swoich pięciu minut chwały, niezależnie od obranej drogi. A młodzi bohaterowie trzymają się wersji, że to życie ich zmusiło do podjęcia działań. Przy tym bohaterowie doświadczają wszystkich doznań, które powinny być udziałem mężczyzny, który przed spłodzeniem syna, wybudowaniem domu i zasadzeniem drzewa winien być po męskiej inicjacji. Stopniowo rośnie ich strefa wpływów, w której zatracają siebie. Porachunki, narkotyki i inne używki tylko otępiają pojmowanie świata, a Svaba i Pinki nie są nawet dorośli w prawnym ujęciu. Im dalej tym trudnej - mimo wspólnego dorastania i przyjaźni na jednej ulicy, chłopcy nie potrafią porozumieć się w prosty sposób. Zamiast dialogów świszczą kule, wystrzeliwane często na oślep. Do nagłego wybuchu agresji dużo nie trzeba, kłotnia może wybuchnąć z byle powodu. Tu standardowo, z zazdrości o kobietę (ach ten świński szowinizm ;)). Mimo nieporozumień kumple hołdują prawu ulicy i swoistemu honorowi. Svaba czuje się winny nagłej napaści na Pinkiego, dlatego decyduje się na swoistą rozmowę w cztery oczy i pięć kul w magazynku. A wszystsko to w gęstym dymie z używek. Do tego dochodzą echa dawnych konfliktów, więc przeszłośc musi ponownie dać o sobie znać.
[/SPOJLER_ALERT]

Również szczerze polecam, ciężko w obecnym kinie o nieamerykańki obraz świata. Taki nieco zwariowany, ale bez rozgraniczenia na czarno-białych bohaterów.