Powiem szczerze: rozczarowałam się. Film jest naprawdę średni, chemia między głównymi bohaterami w moim odczuciu taka sobie - jeśli chcecie zobaczyć dobry aktorski duet to koniecznie obejrzyjcie good omens - Micheal i David radzą sobie 1000 razy lepiej niż książę i Alex. Serio, jesteś w związku opartym na seksie przez parę miesięcy ale tańcząc ze swoim chłopakiem w muzeum będziesz mu grzecznie trzymał ręce w okolicach pach? Mam wrażenie, że ta dwójka czuje się ze sobą niezręcznie, przez co ja też się tak czuje. Dialogi głównych bohaterów napisane są w sposób melodramatyczny, i czuje się słuchając ich jakby scenarzysta po prostu ukradł pomysły na większość wypowiedzi bohaterów z temyśli.pl. Nie podobało mi się również, jak zmieniona jest postać siostry Alexa - w moim odczuciu w książce była spokojniejsza, mniej wulgarna, dzięki czemu tworzyła fajny kontrast z Norą - tego tu zabrakło. I przyznam, że usunięcie sceny dobijania się do pałacu mnie zirytowało - myślę, że skoro już robimy typowy romans to to był właśnie jeden z najbardziej filmowych momentów w książce - w mojej ocenie to zwyczajnie niewykorzystana okazja. Podsumowując spodziewałam się czegoś lepszego, książkę czytałam dwa razy i dalej sądzę, że to najlepsza lektura tej osoby autorskiej (czytałam wszystkie 3) a nawet, że, nie oceniając jej na tle innych książek Cassey to przyjemna, luźna książka mnie osobiście podnosząca na duchu. Wiadomo, że Tarantino to nie będzie, ale porównując to do innych gejowskich romansów "RED, WHITE & ROYAL BLUE" wypada blado:( nie polecam, przeczytajcie książke