Tak. Ten dom wydaje się czytelnym odzwierciedleniem umysłów wszystkich trzech kobiet - brud, chaos, uwięzienie, dezorientacja, zmieniające się ściany, zalegające hałdy śmieci, pleśń pokrywająca ślady przeszłości itd.

Ładnie i trafnie, .

Metafora jak najbardziej trafna i pomysł nietuzinkowy natomiast wykonanie już nierówne. Mimo dobrze zbudowanego suspensu w pierwszej połowie filmu nie udało się dostatecznie wypełnić fabularnych luk zabiegami formalnymi, a szkoda.

Zgadzam się, ale aby zbudować napięcie zastosowała trik Agathy Christi niezbyt uczciwego wobec czytelnika budowania narracji i puenty od "końca"
MAMY HISTORIĘ BABKI, MATKI I CÓRKI, Z WPLECIONĄ OD KOŃCA HISTORIĄ JEDNEJ OSOBY KTÓRA DZIECINNIEJE I NIE ROZPOZNAJE SAMĄ SIEBIE "~ ODMŁADZA SIĘ" - tj. kolejno traci ostatnie wspomnienia swojej starości,

Nie wydaje mi się by to była jedna osoba. To jedna rodzina, skażona genetycznie demencją.

Podoba mi się jak odebrałaś ten film.Ja go oglądałem w napięciu,czułem obrzydzenie aż,bo to wszystko co się działo było chore na maxa.Chyba żaden zdrowy człowiek na umyśle by tak nie postąpił jak bohaterowie w tym filmie,nawet z najbliższą,ukochaną osobą widząc co się z nią wyprawia.Zresztą na koniec to już nie była jej matka,tylko zwykła zaraza.

Zaraza??