Jak dla mnie najważniejszy jest "życiowy" przekaz bajki. Nie było tak jak zawsze: renifer ratuje święta, odnajduje ojca, ojciec rozumie swoje błędy/żałuje, renifer sprowadza go do domu i ma szczęśliwą rodzinę, wszyscy są szczęśliwi. Nie tym razem.
Jasne, jak to w bajkach - Niko ratuje wszystkich, zyskuje szacunek w stadzie etc., to można zaliczyć do tego nurtu kina familijnego, do bajkowego "był dobry więc mu się udało". Ale istotniejsze jest coś innego: ojciec jest lekkoduchem, dziecko pochodzi z one-night-standu, nie będzie pełnej, szczęśliwej rodziny, ludzie (renifery :) ) nie zmieniają się od tak. Czasy się zmieniły, jest całkiem inaczej niż te kilkanaście lat temu, prawda? Może właśnie czas pokazywać bajki, gdzie dzieje się "jak w życiu", gdzie są niepełne rodziny, gdzie rodziców brak albo nie spełniają swoich zadań... Może warto pokazać, że nawet mimo tego można być szczęśliwym. Nie ma sensu oszukiwać dzieciaków czy pokazywać im, że zawsze wszystko kończy się najszczęśliwszym ze scenariuszy.