Co do filmu Ritchiego. Zacznę swoją interpretację od obrazu:
Kolory: *Lord John - czerwony *Macha (Solarium) - Niebieski. Zestawione w scenie transakcji.
Połączone tworzą fiolet.
Dialog Mr Greena do Machy: Purpurowy to piękny kolor. Zawsze go ma zwycięzca

Postać Aviego i Zacha to czysta personifikacja Logiki/Rozsądku i szczęścia, które występowały bądź narodziły się w czasie izolacji w umyśle głównego bohatera.

Mamy motyw walki z własnymi słabościami - Bohater boi się windy. Upadek ze schodów to czysty symbolizm. Nie posłuchał intuicji więc naraził się na upadek. Macha właściciel kasyna to personifikacja dumy. Co widać w każdym zachowaniu Reya Liotty, którego umiejętności aktorskie zostały wyciągnięte w tym filmie do apogeum. Tuteż scena w której bohater przezwycięża swój strach i zjeżdża winą w dół jest przezwyciężeniem swojej słabości i zwycięstwem. Po otwarciu drzwi od winy wychodzi z niej ze
spokojem będąc na celowniku dumnego Machy, który chciał wzbudzić w nim strach i odniósł tym samym porażkę wobec samego siebie. Więc mamy w tej scenie ukrytą figure stylistyczną - Antytezę.

Mr Gold, który jest filmowa zagadką prócz genialnego kantu głównego bohatera jest uosobieniem strachu i potęgi ludzkiego umysłu oraz jego niezbadanych zakamarków podświadomości. To oczywiste, że głównym problemem był wewnętrzny głos, który mamy w sobie. Który stara sie przejąć kontrolę nad naszą wolnością. Przedstawiony na postaci Machy granego przez Liottę. Walka z samym sobą: "Zabiję Cię! Nie to on Cię zabije... jesteś trupem... przeproś. Błagaj błagaj błagaj"

Film podoba mi się z tego wzgęldu, że nie opiera się na typowym ogranym schemacie Freudowskiej psychoanalizy
którą przedstawił Aronowski w filmie "źródło" lecz jest zrealizowaną z rozmachem kabałą traktującą o ludzkich słabościach i wewnetrznej walce człowieka z samym sobą. Zdjęcie i montaż ocierają się o geniusz. Każdy kadr i ujęcie jest przemyślane. Scena zamachu w restauracji z retrospekcją jest zrealizowana mistrzowsko jeżeli chodzi o montaż!