Zeffirelli pojmuje Szekspira bardzo klasycznie. Lubuje się w plenerach autentycznej Werony, rozbudowuje sekwencje, w których może wykorzystać tłumy statystów... Czasem wychodzi to bardzo ładnie, jak w scenie dwóch kolejnych pojedynków, które wypadają naprawdę emocjonująco. Przeważnie jednak czyni z naprawdę niezłej historii bombonierkową widokówkę historyczną, która (zwłaszcza z perspektywy lat) wygląda już dość staroświecko.
Czy więc ta wersja „Romea i Julii” to już tylko dzieło z lamusa filmowych widowisk historycznych?
Na szczęście nie. Zupełnie świeżo, bardzo naturalnie i przekonywująco wypada dwójka tytułowych bohaterów. Para młodych i urodziwych aktorów z dużą wrażliwością buduje historię pierwszego prawdziwego uczucia. Zwłaszcza Olivia Hussey jako Julia przedstawiła piękny obraz dziewczyny budzącej się do świadomej, odważnej kobiecości. Ta para dodaje filmowi tak wiele niekłamanego uroku, że z czystym sercem mogę polecić tę porządną (tu dodać trzeba świetną muzykę Nino Roty) adaptację dramatu Szekspira.