Sorry, ale ten film to jakiś słaby żart. Mydlano-cukrowa historyjka o nowoczesnych stosunkach międzyludzkich w brukselskiej dzielnicy Mollenbeck, o której tak pisano dwa dni temu w Newsweeku (czyli medium raczej entuzjastycznym wobec europejskich idei integracji multikulturowej):

---------------
"Tu mieszkali organizator paryskich zamachów i wielu innych terrorystów. Kałasznikowa bez trudu kupisz za góra tysiąc euro. To nie Jemen, Irak ani Strefa Gazy. To jedna z dzielnic stolicy Unii Europejskiej." (https://www.newsweek.pl/swiat/wylegarnia-terrorystow-dzielnica-molenbeek-w-bruk seli/zlf3ef7)
--------------

Tymczasem w tym filmowym Mollenbeck małe dziewczynki same jeżdżą nocą na rowerze po dzielnicy, arabscy chłopcy są szarmanccy wobec europejskich blondynek, wszyscy sąsiedzi w multikulturowym wieżowcu są dla siebie mili i pomocni, a mamusia małej Rosie rozczarowana wstrętnym białym heteroseksualnym mężem, szybko zakochuje się w arabskim sąsiedzie Ibrahimie.

Jeśli do tego dodać żenujące dialogi i płyciutką historyjkę, okraszoną kilkoma "złotymi" myślami w stylu: "moje życie jest, jak kanapka z dżemem, która spada dżemem do dołu" i nijakie zakończenie, to można się zastanawiać, kto wziął kasę za tego gniota.

Szkoda tylko małych aktorów, bo gdyby lepiej ich poprowadzić, napisać sensowne dialogi i pogłębić historię, która porusza kilka ważnych problemów, to dałoby się to jakoś obejrzeć.