Powiem szczerze, że nie rozumię waszej miażdżącej krytyki. Oczywiście, nie wszystko musi się w nim podobać: zdecydowanie za wolno się rozkręca (trzeba dać mu szansę), a i muzyka Kazika - z całym szacunkiem do niego, bo go bardzo lubię - choć pasuje do filmu, to jednak jest zbyt monotonna [miałem wrażenie, że słucham wciąż jednej i tej samej piosnki]. Wszystkie jednak wady z każdą kolejną minutą filmu nikną i całość w sumie wszystko wynagradza. Film jest naprawdę mądry, mający wiele tropów interpretacyjnych. Już dawno nie widziałem w kinie polskim filmu tak metafizycznego, a zarazem stojącego mocno na ziemi. Praktycznie wszystkie postaci są dobrze napisane i obsadzone (szczególne brawa dla Roberta Olecha i Marii Pakulnis), prawdopodobne psychologicznie. Dodatkowo kilka celnych obserwacji społeczno-obyczajowych. Jak dla mnie - bomba! Naprawdę poraża.