6 - letni Ruudi mieszka z matką, młodą policjantką Karmen, w małej wiosce rybackiej w Estonii. Ojca chłopiec nie zna, nie wie, co się z nim stało. Chłopiec uwielbia historie o wikingach, chciałby być jednym z nich, wyobraża sobie, że wraz z nimi pływa po morzach i dzielnie walczy. Na razie musi jednak stawiać czoło dwóm nieznośnym bliźniakom, Intsowi i Antsowi, którzy go prześladują. Za to serdeczną przyjaciółką Ruudiego jest starsza od niego o parę lat Vika. Podczas festynu nie zostaje wpuszczony na zrekonstruowaną łódź wikingów, wożącą chętnych wzdłuż wybrzeża. Dowiaduje się, że jest za mały, żeby sam płynąć, ma przyjść z ojcem, jak inne dzieci. Zawiedziony Ruudi opowiada o tym niemiłym zdarzeniu Vice. Ta wyjaśnia mu, że każde dziecko ma ojca, tyle że Ruudi musi swojego dopiero odnaleźć. Obiecuje, że mu w tym pomoże. Ruudi wpada na pomysł, żeby zorganizować konkurs na tatę, a Vika sporządza stosowny plakat, który dzieci rozwieszają w sklepie spożywczym Sassa, ojca Viki. Czekają na zgłoszenia kandydatów. Ale Leif, kolega miejscowego antykwariusza Gynnara, oświadcza Ruudiemu, że w każdym konkursie musi być też nagroda pieniężna - w tym wypadku powinien to być skarb wikingów, o którym krążą legendy po okolicy. Dzieci postanawiają więc zakraść się do domu zmarłego niedawno starego Orma, który żył jak prawdziwy wiking. Liczą, że znajdą tam skarb, a przynajmniej jakieś wskazówki, które ich do niego doprowadzą. Niestety, szyki psuje im młody szkutnik Enn, syn Orma, który na wieść o śmierci ojca przyjechał z Nowej Zelandii i zamieszkał w ojcowskim domu. Ruudi i Vika próbują go nastraszyć, chcąc, żeby stamtąd uciekł, ale stanąwszy z nim oko w oko same uciekają w popłochu. Ruudi nie daje jednak za wygraną: zakrada się nazajutrz do domu Enna i znajduje na strychu pożółkłą mapę oraz kilka bardzo starych monet. Pokazuje je Vice, ta z kolei zanosi je Aleksowi, chłopakowi, w którym się podkochuje, a ten zanosi monetę Gynnarowi, który daje mu za nią na odczepnego parę groszy.