Być może intencją Wylera było właśnie ukazanie miłości zrodzonej w nieoczekiwanych okolicznościach - księżniczka Anna nie dopuszczała nawet myśli by ten dzień przyniósł aż
taką rewolucję w jej życiu, a Joe Bradley rozwijał znajomość celem osiągnięcia wymiernych korzyści w postaci szokującego materiału prasowego... Jednak seria wspólnych przeżyć,
które połączyła tę dwójkę sprawiła, że początkowe założenia spaliły na panewce - niestety na chwilę - powinność monarchini wygrała z młodzieńczym uczuciem...
Romantyzm przegrał z pragmatyzmem, jednak oboje pozostali z ciepłymi wspomnieniami i słodyczą wspólnego sekretu...
Myślę, że to niezbyt słodkie zakończenie jest dużym atutem filmu, pożegnanie niedoszłych kochanków w pałacu podczas oficjalnej konferencji prasowej jest doprawdy urocze,
wzruszające i bezbłędnie odegrane przez Audrey i Gregory'ego!
PS
Scena w samochodzie w moim odczuciu również jest wyzuta z emocji i zwyczajnie niepotrzebna.

Niestety, też to odczułam. Zabrakło mi chemii między nimi, szczególnie ze strony Pecka. Nie wiem czy to wina scenariusz, czy aktorów, ale jest to chyba najsłabszy punkt tego filmu.
SPIOLER
Do tego kompletnie nie podobało mi się to "pożegnanie" na konferencji. Następnym razem wyłączę film zaraz po pożegnaniu w samochodzie.

Nie mniej jednak bardzo przyjemnie się go oglądało. Audrey wyglądała w tym filmie przepięknie.