Wydaje mi się, że film jest prowadzony trochę jakby na wzór sinusoidy. Z jednej strony reżysur ukazuje sielankowe obrazy z które w najmniej oczekiwanych momentach przemieniają się w wodospad śmierdzących, gęsto-rzadkich ekskrementów. Niewiele znalazłem interpretacji "Słodkiego filmu", dlatego spróbuję zrobić to po swojemu. To pierwszy dłuższy post, dlatego też - proszę o wybaczenie niedociągnięć. Jest to przy okazji pierwsze moje zetknięcie z tym reżyserem.

Spotkałem się we wcześniejszych komentarzach jakoby Zakajev wypowiadał się w tym obrazie wyłącznie o komunizmie.
Jest to może jeden z głównych wątków. Epizod kapitalistyczny upatruję w programie, "show", w którym najbogatszy człowiek świata poszukuje dla siebie żony. Ma ją wyłonić w drodze zawodów, przy czym każda z miss musi być dziewicą. Kandydatki są sprawdzane na fotelu ginekologicznym.
Każdy traktowany jest przedmiotowo i bezprecedensowo, a przy tym nikt nie wznosi sprzeciwu. "Hej cy to kupa gnoja cy
dziewcyno moja?" To ciągły wyścig szczurów. Widzowie przed telewizorami nadal siedzą, zażerają się hamburgerami.
Znalezienie "gorącej" dziewicy w tym świecie jest trudne, co przyznaje sam ginekolog podczas oględzin krocza kandydatki na antenie - "nigdy nie widziałem czegoś podobnego".

Gdy klamka zapadła i żona, która wygrała kolejny konkurs w swoim życiu ląduje w ślubnym łożu - maska kapitalizmu zaczyna opadać. Już wcześniej reżyser podsuwa pewne wskazówki. Najbogatszy człowiek na świecie wybiera spośród półfinalistek miss świata. Matka bogatego kawalera to oficjalnie całkowicie wyzbyty seksualności stary babsztyl. Jednak wśród tańczących wokół jej księży walących w bębny, zdradza odrobinę swojej prawdziwej natury. Żyjąc w kłamstwie i hipokryzji wychowuje swojego syna na monstrum. Monstrum, które może jako napasiona pieniędzmi jednostka może robić wszystko na co ma ochotę.
Dla typowego kowboja żona jest jedynie jałówką z którą może robić cokolwiek. Przed "inauguracją" były kawaler najpierw dokładnie czyści samego siebie, co już budzi odrazę. Czyści swoją żonę, żeby później perwersyjnie na nią naszczać ze swojego złotego fiuta.
Maska opada, prawdziwa natura kapitalizmu zostaje ujawniona. Na zewnątrz piękny i gładki, a w środku... człowiek?

Dziwnym trafem, żona nie godzi się na takie traktowanie. Nie godzi się "nie myśleć" i bez sprzeciwu przyjmować złotego kapitalistycznego deszczu. Gdy wspomina o alimentach stara wraz ze służącym wpadają w szał i próbują ją utopić w basenie. Sami zachowują się jak wariaci w obronie swojego majątku.
Kolejnym rzutem na taśmę jest postać ogromnego murzyna, który przejmuje niedoszłą żonę. Murzyn to uosobienie kultu
fizyczności w swojej najczystszej postaci. Jednak i spotkanie z nim Madomoisell Kanada przeżywa nadal jako dziewica, dzięki swojemu ojcu, który nauczył ją masturbacji. Degeneracje przebiega od samych korzeni. Ostatecznie kończy spakowana przez tegoż murzyna do walizki. Bagaż - tym jest człowiek w kapitalizmie, jeśli nie jest potrzebny.

Po wyswobodzeniu się z walizy kandydatka (tak ją będę nazywał) spostrzega, że znajduje się już w zupełnie innym świecie. Jest na planie filmowym kręconego filmu, gdzie główną rolę odgrywa niezwykle przystojny Meksykanin - śpiewak. Pomimo, że utwór puszczany jest z kasety, kandydatka zostaje tym wąsatym, przystrojonym niezwykle pięknie (kiczowato jak cholera) aktorem całkowicie zauroczona. Z wzajemnością. Jest to typowy pociąg seksualny. Aktor jest bardzo pewny siebie, jest ogierem, wie że jest nieprzeciętnie przystojny. Odbywa pod swoją peleryną stosunek z kandydatką, niestety dla obojga nieszczęśliwie przerwany.
Dalsze losy to widok kolejnej zerwanej maski. Meksykanin nie jest ogierem, o czym sam się przekonuje. Kandydatka
rozbijająca sobie na głowie kolejne jajka, jak się wydaje, rozlicza męskość. Nie chodzi o to, że kandydatka nie została zaspokojona, ale o całkowite załamanie aktora po upokorzeniu jakiego doznał.

Resztę dopiszę później, czas goni, ale udało się złapać, jak myślę, pominięte wcześniej wątki.