Kino w starym dobrym stylu. Mocny scenariusz poparty porządnym aktorstwem i bezbłędną reżyserią. Sidney Falco (w tej roli świetny Tony Curtis) na zlecenie wpływowego felietonisty J.J. Hunsecker (równie dobry Burt Lancaster), który jest jego szefem próbuje rozbić związek siostry pracodawcy. Akcja mimo, że bez wybuchów i strzelanin pędzi na złamanie karku. Kolejne dialogi coraz lepiej przedstawiają sytuację i błyskawicznie zmieniający się plan bezwzględnego Falco. Momentami nico przypominający film noir obraz Alexandera Mackendricka to świetny komentarz na temat wyścigu szczurów i walczących w nim caraz bardziej zatracających się osób. Wisienką na torcie jest genialne zakończenie, którego nie będę spojlerował. Obok "Tam, gdzie rosną poziomki" i "Siódmej pieczęci" Bergmana najlepszy film 1957 roku.