Elizabeth (Margharete von Trotta) właśnie się rozwiodła i ma szansę zacząć życie na nowo. Mogłoby to zabrzmieć optymistycznie, lecz okazuje się, że kłopoty dopiero mają nadejść. Po pierwsze, ze zdobyciem pracy, po drugiem z prawem do opieki nad dzieckiem, po trzecie z nowym związkiem. Przeciwności losu co i rusz podszczypują główną bohaterkę, której kondycja psychiczna już bez tego jest dość zwichrowana. Zawieszona między marzeniami (kariera taneczna i muzyczna) a rzeczywistością, gdzie ma problem z zagrzaniem na dłużej miejsca w jakimkolwiek miejscu pracy, wydaje się być niedostosowana do otaczającej jej rzeczywistości. Sytuację dodatkowo komplikuje przemoc psychiczna ze strony jej byłego męża... Volker Schlondorff jak niejednokrotnie już udowadniał, spisuje się znakomicie jako reżyser, choć tym razem mamy do czynienia z filmem odbiegającym od jego stylu. Z pewnością udział w tym ma grająca główną rolę von Trotta, która również była współautorką scenariusza. Mamy bowiem kameralną opowieść o największym stopniu realizmu, rzecz bliższą Fassbinderowi, niż Schlondorffowi, znanemu raczej z bardziej spektakularnych produkcji. Choć filmów o podobnej teamtyce przewijało się wiele, to chyba jednak nie jest wada - kino bliskie człowiekowi zawsze będzie świeże i potrzebne.